Prelekcja odwołana (Bliskie i nieznane – słowniki języka polskiego w pierwszej połowie XX wieku)
Z przykrością musimy poinformować, iż Prof. P. Żmigrodzki z powodu napiętej sytuacji epidemiologicznej w kraju odwołuje swój wykład. O nowym terminie prelekcji poinformujemy natychmiast, gdy zostanie on ustalony.
„Poezja i przekład: kwestia lojalności”
To temat najbliższej prelekcji mistrza, którym będzie Jarosław Mikołajewski z Muzeum Literatury im. Adama Mickiewicza w Warszawie.
Jarosław Mikołajewski jest poetą, tłumaczem, reportażystą, autorem książek dla dzieci.
Ostatnio wydał zbiór wierszy „Głupie łzy” (WL 2019) i esej (reportaż?) „Cień w cień – za cieniem Zuzanny Ginczanki” (Dowody na istnienie 2019).
Podczas spotkania Jarosław Mikołajewski będzie rozważał kwestię lojalności – kategorii wiążącej dla jego pracy poety, reportażysty i tłumacza. Lojalności jako rezygnacji z bezwzględnego „ja” na rzecz tematu (jest nim zawsze życie i miłość), bohatera, autora oryginału. Mikołajewski jest opętany obowiązkiem stronniczości – bycia po stronie ludzi, rzeczy, problemów, którymi się zajmuje.
Lekcja nie będzie mistrzowska, bo prelegent nie czuje się mistrzem. Nie będzie też lekcją, bo nie wierzy, że jest w mocy kogoś czegokolwiek nauczyć. To raczej rozmowa, a raczej wstęp do niej, lub zaproszenie – wstydliwe wyznanie przeczucia konstytuujących go rzeczy.Zapraszamy na Wydział Filologiczny 24 lutego o 11.30.
PRELEKCJE MISTRZOWSKIE – Poezja jako tekst kultury (casus Leśmiana)
Zapraszamy serdecznie na spotkanie z wybitnym uczonym z Polskiej Akademii Nauk,
Prof. Włodzimierzem Boleckim, który
14 listopada o 11:30 wygłosi wykład:
Poezja jako tekst kultury (casus Leśmiana).
Po prelekcji zaplanowano spotkanie z Profesorem, w trakcie którego będzie można zadać pytania niekoniecznie związane bezpośrednio z tematem wykładu.
Wydział Filologiczny UwB, Pl. NZS 1, s. 94, wstęp wolny
Profesor Włodzimierz Bolecki
Absolwent VI Liceum Ogólnokształcącego im. Tadeusza Reytana w Warszawie. W 1976 ukończył studia w zakresie filologii polskiej na Uniwersytecie Warszawskim, tytuł magistra uzyskał na podstawie pracy pt. Historia i biografia. „Opowieści biograficzne” Wacława Berenta. W latach 1976–1979 doktorant w Stacjonarnym Studium Doktoranckim w Instytucie Badań Literackich PAN. W 1980 obronił pracę doktorską Poetycki model prozy w dwudziestoleciu międzywojennym. W 1991 uzyskał w IBL PAN stopień doktora habilitowanego na podstawie pracy Pre-teksty i teksty. Z zagadnień związków międzytekstowych w literaturze polskiej XX w. 21 listopada 1996 uzyskał tytuł naukowy profesora.
Zawodowo od 1979 związany z Instytutem Badań Literackich PAN. Od 1991 jest kierownikiem Pracowni Poetyki Historycznej. Od 1996 jest profesorem IBL PAN. Zasiada w redakcji wydawanego przez IBL dwumiesięcznika „Teksty Drugie”. Od 1995 do 2004 był również profesorem nadzwyczajnym i zwyczajnym na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Łódzkiego w Katedrze Literatury Romantyzmu i Współczesnej. Od 2005 jest także pracownikiem naukowym w Zakładzie Teorii Literatury i Poetyki Instytutu Literatury Polskiej Uniwersytetu Warszawskiego.
Gościnnie wykładał w wielu uczelniach zagranicznych w Czechach, Danii, Francji, Holandii, Kanadzie, Słowenii, Stanach Zjednoczonych, Szwajcarii, Szwecji, na Węgrzech i w Wielkiej Brytanii. W latach 2000–2001 pracował jako profesor-gość w Instytucie Slawistyki Uniwersytetu w Uppsali.
Zajmuje się teorią i historią literatury XX wieku, m.in. twórczością takich autorów jak Wacław Berent, Witold Gombrowicz, Gustaw Herling-Grudziński, Józef Mackiewicz, Czesław Miłosz, Bruno Schulz, Aleksander Wat czy Stanisław Ignacy Witkiewicz.
Zasiada m.in. w Radzie Naukowej IBL PAN oraz Komitecie Nauk o Literaturze PAN. Należy do PEN Clubu, Stowarzyszenia Pisarzy Polskich, Towarzystwa Naukowego Warszawskiego i Towarzystwa Literackiego im. Adama Mickiewicza. Od 1 września 2004 do 31 października 2006 był członkiem Rady Fundacji na rzecz Nauki Polskiej, zaś od 1 listopada 2006 jest jej wiceprezesem.
Został członkiem jury Nagrody Literackiej im. Marka Nowakowskiego.
Autor wielu książek, opracowań, artykułów i wywiadów, redaktor wydawnictw zbiorowych. Teksty jego autorstwa ukazywały się w krajowych i zagranicznych czasopismach naukowych, kulturalnych, społeczno-politycznych, jak i prasie codziennej. Jego najważniejsze książki to m.in.:
- Historia i biografia. Opowieści biograficzne Wacława Berenta, Wrocław 1978;
- Poetycki model prozy w dwudziestoleciu międzywojennym, Wydawnictwo Ossolineum, Wrocław 1982, SERIA: Z Dziejów Form Artystycznych w Literaturze Polskiej, pod. redakcją J. Sławińskiego, vol.60.
- Widziałem wolność w Warszawie. Szkice 1982-1987, Warszawa 1984, II wyd. 1989 (pod pseud. Jerzy Malewski);
- Ciemny Staw. Trzy szkice do portretu Gustawa Herlinga-Grudzińskiego, Warszawa 1991;
- Pre-teksty i teksty. Z zagadnień związków międzytekstowych w literaturze polskiej XX wieku, Warszawa 1991;
- Ptasznik z Wilna (o Józefie Mackiewiczu), Kraków 1991 (pod pseud. Jerzy Malewski);
- Wyrok na Józefa Mackiewicza, Londyn 1991 (pod pseud. Jerzy Malewski);
- Prawdy niemiłe. Eseje, Warszawa 1993;
- Inny Świat Gustawa Herlinga-Grudzińskiego, Warszawa 1994;
- Poetycki model prozy w dwudziestoleciu międzywojennym: Witkacy, Gombrowicz, Schulz i inni. Studium z poetyki historycznej, Kraków 1996;
- Rozmowy w Dragonei (z Gustawem Herlingiem-Grudzińskim), Warszawa 1997 – nominacja do Nagrody Literackiej Nike 1998,
- Polowanie na postmodernistów w Polsce, Kraków 1999;
- Rozmowy w Neapolu (z Gustawem Herlingiem-Grudzińskim), Warszawa 2000;
- Ciemna Miłość. Szkice o twórczości Gustawa Herlinga-Grudzińskiego, Kraków 2005;
- Inna krytyka, Kraków 2006,
- Ptasznik z Wilna. O Józefie Mackiewiczu (Zarys monograficzny), Kraków 2007, 2013,
- Modalności modernizmu. Studia, analizy, interpretacje, Warszawa 2013.
- Wenus z Drohobycza: (o Brunonie Schulzu), Gdańsk 2017;
- Chack (Gracze. Opowieść o szulerach) [powieść], Kraków 2018;
Jest także autorem i współautorem scenariuszy filmów dokumentalnych poświęconych m.in. Józefowi Mackiewiczowi (Jedynie prawda jest ciekawa, 1996, reż. Robert Kaczmarek), Czesławowi Miłoszowi (Czesława Miłosza historia literatury polskiej XX wieku, 1999, reż. Ewa Pytka-Chylarecka) i paryskiej „Kulturze” (Tratwa kultury, 1996, wspólnie z Piotrem Wojciechowskim, reż. Adam Kuczyński). Napisał również scenariusz do filmu fabularnego pt. Ostatni dzwonek (1989) w reżyserii Magdaleny Łazarkiewicz.
PRELEKCJE MISTRZOWSKIE – MOJE POTYCZKI Z GOMBROWICZEM
Na spotkanie z Antonim Liberą zapraszać nie trzeba. To okazja wyjątkowa!
Na Wydziale Filologicznym Mistrza będziemy gościli 10 grudnia o 13.15.
Antoni Libera (ur. 1949), pisarz, tłumacz, reżyser, znawca twórczości Samuela Becketta. Ukończył studia na Uniwersytecie Warszawskim, doktoryzował się w Polskiej Akademii Nauk. Przełożył i wydał wszystkie dzieła dramatyczne Becketta, część jego utworów prozą oraz eseje i wiersze. Sztukami Becketta zajmuje się również jako reżyser, wystawiając je w Polsce i za granicą. Dotychczas zrealizował blisko trzydzieści spektakli. W jego inscenizacjach występowało wielu wybitnych aktorów m.in.: Maja Komorowska, Tadeusz Łomnicki, Zbigniew Zapasiewicz, Adam Ferency, Zbigniew Zamachowski, Andrzej Seweryn, a z brytyjskich: Barry McGovern i David Warrilow.
Tłumaczył również tragedie Sofoklesa (m.in. „Antygonę” i „Króla Edypa”), dokonał nowego przekładu „Makbeta” Szekspira i „Fedry” Racine’a oraz kanonu poezji Friedricha Hölderlina i wierszy Konstandinosa Kawafisa. Przekłada też libretta operowe (m.in. „Śmierć w Wenecji” Benjamina Brittena, „Czarną maskę” i „Króla Ubu” Krzysztofa Pendereckiego oraz „Music Programme” Roxany Panufnik).
W 1990, na zamówienie londyńskiego Royal Court Theatre, napisał jednoaktówkę Eastern Promises, która została na tej scenie wystawiona i opublikowana w tomie „The May Days Dialogues” (Methuen, 1990), a w kraju w „Dialogu” (tytuł wersji pol. „Czy Europa musi zginąć?”).
W 1998 jego pierwsza powieść, „Madame”, wygrała konkurs ogłoszony przez Wydawnictwo Znak, po czym stała się jednym z większych bestsellerów ostatniej dekady. W ciągu 12 lat przekroczyła łączny nakład 100 tysięcy egzemplarzy i przełożona została na 20 języków. W 1999 była nominowana do nagrody Nike i wyróżniona została Nagrodą im. Anrzeja Kijowskiego, a w 2002 znalazła się w finale (7 książek spośród 123) irlandzkiej IMPAC Dublin Literary Award.
W 2009 wydał prozę autobiograficzną pt. „Godot i jego cień”. Książka ta znalazła się w finale Nagrody Angelusa oraz została nominowana do szwajcarskiej nagrody im. Jana Michalskiego.
W latach 1988-1993 współredagował czasopismo „Puls”, a w latach 1996-2001 był kierownikiem literackim w Teatrze Dramatycznym w Warszawie.
Jest członkiem PEN Clubu i Stowarzyszenia Pisarzy Polskich oraz amerykańskiego Samuel Beckett Society.
Nagrody
1989 – Nagroda Specjalna Stowarzyszenia Tłumaczy Polskich oraz Nagroda
Funduszu Literatury przy Ministerstwie Kultury i Sztuki za przekład
dzieł dramatycznych Becketta
1998 – I nagroda za książkę „Madame” w konkursie na powieść
ogłoszonym przez wydawnictwo Znak
1999 – Nagroda im. Andrzeja Kijowskiego za powieść „Madame”
2002 – Nominacja powieści „Madame” do Międzynarodowej
Nagrody Literackiej IMPAC (IMPAC Dublin Literary Award)
2005 – Nagroda Duszpasterstwa Środowisk Twórczych
Archidiecezji Poznańskiej (Pierścień Betlejemski)
za całokształt twórczości literackiej i teatralnej
2005 – Nagroda „Literatury na świecie” za przekład powieści
„Molloy i cztery nowele” Becketta
2010 – Nominacja (final) do Nagrody Angelus za książkę „Godot i jego cień”
2011 – Nominacja do Nagrody im. Jana Michalskiego za książkę „Godot i jego cień”
PRELEKCJE MISTRZOWSKIE – Profesor Małgorzata Czermińska
Zapraszamy na kolejny cykl prelekcji mistrzowskich, który w roku akademickim 2019/20 zainauguruje wykład wybitnej uczonej z Uniwersytetu Gdańskiego – Prof. Małgorzaty Książek-Czermińskiej. Tytuł prelekcji: „Peryferie jako wartość we współczesnej eseistyce i prozie reportażowej”.
Zapraszamy we czwartek, 24 października o 11.30 do auli Wydziału Filologicznego UwB.
Wstęp oczywiście wolny.
Profesor Małgorzata Czermińska
urodziła się w 1940 roku w Lubomlu na Wołyniu. Od 1947 mieszka w Gdańsku. Ukończyła polonistykę na Uniwersytecie Gdańskim. Jest profesorem UG, wykłada polską literaturę współczesną. W kręgu jej zainteresowań badawczych znajduje się teoria powieści i prozy niefikcjonalnej, literatura polska XX wieku, a także związki literatury i sztuk wizualnych. Jest przewodniczącą Międzynarodowego Naukowego Komitetu Studiów Polonistycznych. Przewodniczyła także Komitetowi Nauk o Literaturze PAN. Autorka książek: „Czas w powieściach Parnickiego” (1972); „Teodor Parnicki” (1974); „Autobiografia i powieść czyli pisarz i jego postacie” (1987) oraz „Autobiograficzny trójkąt: świadectwo, wyznanie i wyzwanie” (2000).
