Aktualności

W październiku 2018 roku ukazała się książka Katarzyny Sawickiej-Mierzyńskiej Poruszyć miejsce. Obraz Białegostoku w twórczości Sokrata Janowicza i Ignacego Karpowicza. Publikacja stanowi drugi tom zainicjowanego przez Zespół Badań Regionalnych oraz  Zakład Literatury Oświecenia i Romantyzmu cyklu wydawniczego „Biała Seria. Podlaski Regionalizm Literacki". Już niebawem pojawi się tom pierwszy: Podlasie – od „terra incognita" do „white power" oraz trzeci: Białostockie „Kontrasty". Szkice i materiały.

Zespół redakcyjny serii tworzą: Danuta Zawadzka (przewodnicząca), Elżbieta Dąbrowicz, Marcin Lul oraz Katarzyna Sawicka-Mierzyńska; w skład Rady redakcyjnej weszli: Krzysztof Czyżewski (Fundacja Pogranicze), Elżbieta Konończuk (Uniwersytet w Białymstoku), Małgorzata Mikołajczak (Uniwersytet Zielonogórski), Elżbieta Rybicka (Uniwersytet Jagielloński), Joanna Szydłowska (Uniwersytet Warmińsko-Mazurski).
Biała Seria prezentuje książki naukowe, poświęcone literaturze i kulturze regionu podlaskiego oraz krain sąsiedzkich. Nazwa serii nawiązuje do często występujących na Podlasiu toponimów i hydronimów, np.: Białystok, Białowieża, rzeka Biała. Wskazuje też na Białorusinów współtworzących specyfikę naszego regionu. W przekazach kulturowych biel była – i jest nadal – wykorzystywana do konstruowania tożsamości północno-wschodniej części Europy, np.  jako „białej plamy”, „krainy białych niedźwiedzi”, „ziemi nieznanej” (terra incognita), przyjaznej Zachodowi części Rusi (Alba Russia) lub przeciwnie: matecznika polskiego szowinizmu i rasizmu (white power). Zazwyczaj były to identyfikacje nadawane z zewnątrz, przez tych, którzy wyobrażali sobie Podlasie na podstawie cudzych przekazów.  
 W myśl praw optyki biel należy do najbardziej subiektywnie postrzeganych barw, ma wiele odcieni, a światło białe tworzy mieszanina kolorów. Seria stwarza możliwość rozpoznawania pełnego spektrum tożsamościowej bieli Podlasia: rozważania literackich i kulturowych jego topografii, oświetlania ich genezy, monitorowania recepcji – zwłaszcza z białostockiej perspektywy. Sprzyja krytycznemu współtworzeniu (obrazu) tych miejsc i „ratowniczemu” zaangażowaniu na lokalnym gruncie. Biała Seria wpisuje się w zainicjowane w XXI wieku i prowadzone w wielu polskich ośrodkach akademickich badania regionalistyczne, określane mianem „nowego regionalizmu”.