Dr Jadwiga Rodowicz-Czechowska - Japonistka. Współpracowała z Teatrem Laboratorium i Jerzym Grotowskim. W roku 1982 obroniła w UW pracę doktorską poświęconą rzemiosłu aktorskiemu w nō. Przez dziesięć lat pracowała w Ośrodku Praktyk Teatralnych "Gardzienice"; jako aktorka i współorganizatorka wybranych przedsięwzięć (konferencje i sympozja). Pracowała jako adiunkt w Zakładzie Japonistyki i Koreanistyki UW, oraz w Polsko-Japońskiej Wyższej Szkole Technik Komputerowych w Warszawie. W latach 1994-2012 pracowała w dyplomacji RP, w latach 2008-2012 pełniła funkcję ambasadora nadzwyczajnego i pełnomocnego Rzeczpospolitej Polskiej w Japonii. W latach 2012-2015 była Radcą Generalnym w Ministerstwie Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz członkiem Rady Programowej Muzeum Japońskiej Stuki i Technologii „Manggha” w Krakowie. Jest autorką dwóch pierwszych w tradycji polskiego teatru sztuk w konwencji nō: Stroiciela fortepianu (premiera w Warszawie i w Tokio w 2011 roku) oraz Chinkon/Ukojenie dusz, którego premiera miała miejsce podczas VII Olimpiady Teatralnej we Wrocławiu, w listopadzie 2016 roku, po czym pokazano je w Tokio w obecności pary cesarskiej, następnie powtórzono w 2017 w Fukushimie. Reżyserowała także w teatrze niezależnym. Jej debiutem reżyserskim było Umiłowanie według opowiadania Yukio Mishimy, w Teatrze Pieśń Kozła, w listopadzie 2015 roku. Wyreżyserowała Dziady polsko-japońskie/Soreisai pokazane w Warszawie w roku 2018, we Wrocławiu, Tokio i Kioto w roku 2019 oraz w wersji online w 2020 roku. Jest autorką książek: Pięć wcieleń kobiety w teatrze nō (1993), Aktor doskonały (2000, Boski Dwumian (2009) oraz Inne Nō (2020), jak również publikacji w periodykach teatrologicznych. Odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Zasługi RP oraz przez rząd Japonii Orderem Wschodzącego Słońca, Złote i Srebrne Promienie.
Obecnie Zastępca Dyrektora ds. Rozwoju w Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku.
Celem wykładu jest przedstawienie słuchaczom nowej perspektywy, z jakiej można się przyjrzeć polskiemu romantyzmowi, jeśli się jego wytwory ustawi kontekście zupełnie odmiennej kultury i tradycji literackiej. Mickiewicz i jego dzieło, i „Dziady”, najsilniej promieniujący na inne dramaty utwór.
Dopiero w drugiej dekadzie XXI wieku doszło do zapoznania Japończyków, i to fragmentarycznie, z „Dziadami” Mickiewicza. Wcześniej w Japonii znano już Mrożka, Gombrowicza, Witkacego.
Wykład podzielony jest na trzy części.
1. W pierwszej przypomnimy sobie uwarunkowania historyczne romantyzmu, jego zakres czasowy w Europie i Polsce, a także w Japonii. Poznamy historyczny proces swoistej interpretacji prądów romantycznych w Japonii w końcu XIX i do trzeciej dekady XX wieku. Opowiemy sobie o specyfice Japonii, która przez ponad 200 lat, do niemal końca XIX wieku pozostawała z izolacji od świata (czas zatem biegł inaczej) i w literaturze której istniały pewne cechy przypominające kluczowe postulaty romantyzmu.
2. W drugiej przedstawiona będzie historia poznawania nazwiska i dzieła Adama Mickiewicza w Japonii (na podstawie artykułu dr. Kōichiego Kuyamy), w tym niemal zupełnie nieznana historia pomnika Adama Mickiewicza w Japonii (Aomori i Kofu).
3. W trzeciej części zapoznam słuchaczy z dwoma projektami zrealizowanymi przeze mnie we współpracy z artystami i aktywistami w Japonii, opartymi na tekście, strukturze i swoistych „zaklęciach”. Mowa o spektaklach „Dziady polsko-japońskie/Soreisai” z 2018/2019 roku i „Dziady polsko-ajnuskie/Shinnurappa_Kunnenisat” z 2022 roku. Powiem także o pierwszej prezentacji fragmentów III Cześci „Dziadów” w spektaklu Teatru Wierszalin w 2023 roku w Tokio („Tańczyć Konrada”).
/Jadwiga Rodowicz-Czechowska/
